اثر دکسمدتومیدین موضعی بر دوز آرام بخشی طی لوله گذاری تراشه به حالت بیدار
نویسندگان
چکیده
مقدمه: استفاده از داروی دکسمدتومیدین وریدی در انسدادهای عصبی موضعی و یا نورواگزیال جهت ایجاد بی دردی و یا افزایش طول مدت انسدادهای حسی و حرکتی طی سالیان اخیر رواج یافته است. مطالعات اندکی به بررسی عوارض تجویز موضعی این دارو پرداخته اند. مطالعه حاضر باهدف بررسی اثرات تجویز دکسمدتومیدین موضعی بر میزان مصرف پروپوفول حین انجام لوله گذاری تراشه به حالت بیدار طراحی و انجام گرفته است. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی بر روی بیماران دارای اندیکاسیون انجام نازوتراکئال لوله گذاری به روش فیبراپتیک انجام شده است. بیماران بر اساس جدول اعداد تصادفی به دو گروه دکسمدتومیدین وریدی و دکسمدتومیدین موضعی تقسیم شدند. بی حسی موضعی با استفاده از لیدوکائین در تمام بیماران انجام گرفته و بعد از لوله گذاری نیز از انفوزیون پروپوفل جهت حفظ بیهوشی استفاده شد. پارامترهای قلبی عروقی، میزان اشباع اکسیژن شریانی و سطح بیهوشی در طول انجام پروسیجر ارزیابی شده و همچنین میزان دوز موردنیاز پروپوفل در تمام بیماران ثبت شد. یافته ها: مجموعاً 64 بیمار با میانگین سنی 9/13 ± 9/44 در این مطالعه موردبررسی قرار گرفتند که ازاین بین 35 نفر (7/54 درصد) زن بودند. پارامترهای قلبی عروقی و میزان اشباع اکسیژن شریانی پایه در دو گروه تفاوت معنی داری با هم نداشتند. میزان دوز پروپوفل موردنیاز در دو گروه دکسمدتومیدین موضعی و کنترل ازنظر آماری معنادار بود. (0/001 < p) نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از دکسمدتومیدین موضعی می تواند از میزان مصرف داروی بیهوشی در طول انجام پروسیجر بکاهد. این اثرات دکسمدتومیدین موضعی بدون ایجاد عوارض و اثرات سیستمیک مانند کاهش اشباع اکسیژن شریانی و افت ضربان قلب می باشد.
منابع مشابه
اثر دکسمدتومیدین موضعی بر دوز آرام‌بخشی طی لوله‌گذاری تراشه به حالت بیدار
مقدمه: استفاده از داروی دکسمدتومیدین وریدی در انسدادهای عصبی موضعی و یا نورواگزیال جهت ایجاد بی‌دردی و یا افزایش طول مدت انسدادهای حسی و حرکتی طی سالیان اخیر رواج یافته است. مطالعات اندکی به بررسی عوارض تجویز موضعی این دارو پرداخته‌اند. مطالعه حاضر باهدف بررسی اثرات تجویز دکسمدتومیدین موضعی بر میزان مصرف پروپوفول حین انجام لوله‌گذاری تراشه به حالت بیدار طراحی و انجام‌گرفته است. مواد و روش‌ها: ا...
متن کاملبررسی تا ثیر انفوزیون رمیفنتانیل با دوز پایین بر روی پاسخهای بیمار به لوله تراشه طی بیدار شدن از بیهوشی عمومی
Aim and Background: Emergence from general anesthesia can be associated with coughing, agitation, and hemodynamic disturbances. Remifentanil may attenuate these response, so we examined the effects of maintaining a remifentanil infusion in the recovery room, on recovery profiles such as coughing and cardiovascular responses after general anesthesia.Methods and Materials:In a prospective, double...
متن کاملتأثیر گرمای موضعی در ناحیه تراشه بر شیوع گلو درد و خشونت صدا پس از لوله گذاری تراشه
مقدمه و هدف : گلو درد و خشونت صدا یکی از عوارض نسبتاً شایع پس از لوله گذاری تراشه می باشد که شیوع آن را 90-24 درصد بیان نموده اند و اغلب 24-12 ساعت پس از خارج کردن لوله تراشه رخ می دهد . افزایش دمای پوست در ناحیه گردن به میزان 45- 40 درجه سانتی گراد می تواند سبب افزایش جریان خون موضع شده و در نتیجه فشار اکسیژن درون مویرگها بالا رفته و سبب اکسیژن رسانی بهتر به بافتهای اطراف و تراشه گرد...
متن کامللوله گذاری زود هنگام تراشه با شل کننده عضلانی غیر دپلاریزان و اضافه دوز تیوپنتال سدیم
سابقه و هدف: مهمترین وظیفه متخصص بیهوشی حصول راه هوایی مطمئن در کوتاهترین زمان است. با توجه به وجود موارد متعددی که در آنها منع مصرف ساکسینیل کولین وجود دارد و لوله گذاری تراشه توسط یک شل کننده غیر دپلاریزان پس از 4 دقیقه صورت می گیرد که در مورد اورژانس زمان زیادی محسوب می شود. در این مطالعه با تزریق 20% اضافه دوز تیوپنتال سدیم و دوز معمولی آتراکوریوم این زمان تاخیری به 30 ثانیه کاهش داده شده ا...
متن کاملمقایسه اثر میدازولام و لیدوکائین بر روی پاسخ همودینامیک به لوله گذاری تراشه
زمینه و هدف: لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه می تواند باعث تاکیکاردی، افزایش فشار خون و دیس ریتمی و ایسکمی میوکارد شود. در این مطالعه تاثیر میدازولام و لیدوکائین بر پاسخ همودینامیک به لوله گذاری تراشه بررسی شده است.روش کار: در این مطالعه، 52 بیمار کلاس یک ASA (American Society of Anesthesia)، در سنین 20 تا 50 سال و کاندید عمل جراحی انتخابی فتق اینگوینال با بیهوشی عمومی، بصورت تصادفی به دو گروه ت...
متن کاملعدم موفقیت در لوله گذاری داخل تراشه
The incidence of failed intubation is higher in obstetric than other surgical patients. Failed intubation was the 2nd commonest cause of mortality during anesthesia. Bearing in mind that failre to intubate may be unavoidable in certain circumstances, it is worth reviewing. The factors, which may contribute to a disastrous out come. Priorities of subsequent management must include maintaining ox...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
عنوان ژورنال:
طب انتظامیجلد ۵، شماره ۲، صفحات ۹۷-۱۰۲
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023